Oke, dit is een gevoelig onderwerp maar ook echt een ode aan mijn beste vriendin Nancy. Want jeetje mensen afgelopen week is haar liefste moeder overleden, wat een gemis en veel te jong. Dit zorgt er ook voor dat mijn hoofd overuren maakt en zoals jullie weten helpt schrijven mij enorm.

Lieve mama's out there. Deze brief is voor jullie voor jullie allemaal. 

Want weet je lieve mama, jij verdiend het om even in de spotlight gezet te worden. Ik wil je gewoon even vertellen hoe enorm trots ik op je ben, hoe leuk je wel niet bent en dat je het geweldig doet!

Wat zijn we toch in de weer geweest met Foss in de nachten. Iedere keer dachten we nu zijn we er wat betreft doorslapen, maar helaas bleven de heerlijke nachtjes doorslapen uit. Dit waren we totaal niet gewend, Senn sliep namelijk na zo'n 5 dagen al door en hebben we eigenlijk nooit meer gehoord. Dus dit was voor ons een totaal nieuwe wereld en deden we dingen anders als bij Senn? Nee in principe niet. Maar toch bleef Foss erg onrustig in de nacht.

Wat als je grootse wens een wens lijkt te blijven. Onverklaarbaar onvruchtbaar, zo noemden ze het in het ziekenhuis. Geen enkele behandeling had het zo gewenste resultaat, mijn buik bleef leeg. Mijn tranen waren op, maar in mijn hart was nog zoveel liefde….in ons huis nog zoveel plaats. Ik zou moeder worden, dat stond vast!