Sinds 1 januari 2021 besloot ik dat het roer om moest, ik moest beter voor mezefl gaan zorgen en ik wilde vooral mezefl terugvinden. Ik voelde me na de bevalling van Joes niet meer mezelf, werd steeds minder blij als ik mezelf in de spiegel of op foto's zag. Het voelde als een klap dat ik mezelf niet meer terug kon vinden na de bevalling, ik voelde me lichamelijk maar ook mentaal niet mezelf. 

Dat we een bizarre tijd hebben gehad de afgelopen maanden is geen nieuws, zeker niet voor de mensen die ons op de voet volgen. De eerste weken hebben we meer in het ziekenhuis gezeten dan dat we thuis waren. Meestal was dit voor mij, ik had namelijk vrij veel borstontstekingen. Ook hier schreef ik een blog over klik hier. Maar deze blog gaat het niet over mij, het gaat over Joes die met zes weken opgenomen werd in het ziekenhuis. 

Lieve allemaal, 

Ik wil iets met jullie delen, iets waar ik eerlijk over wil zijn en waar ik ook realistisch in wil zijn en blijven. 
Met een 'groot' account of een grote achterban stel ik mij vrij vaak kwetsbaar op, ben ik eerlijk over hoe ik mij voel én zal ik altijd echt blijven over hetgeen wat mij overkomt en wat ik daarover deel. Je zult dus geen sprookjesverhalen lezen, nee bij mij lees je wat er echt is. Waar ik dus mee zit of wat er in ons leven gebeurd. Dit zorgt ervoor dat ik me misschien wel vaker openstel dan jij of bijvoorbeeld je buurvrouw. Maar ik denk hier natuurlijk heel bewust over na, voor mij werkt schrijven als een enorme uitlaatklep. Dat ik me hier dus kwetsbaar opstel ben ik me flink van bewust. Soms is dit fijn zeker omdat ik hierdoor mijn ei kwijt kan maar soms is het ook echt flink spannend. Zeker omdat ik ook dingen deel over mijn relatie, mijn kinderen of mijn gevoel. 

Lieve lieve lieve mensen, morgen wordt mijn baby één jaar!!! Hoe dan he, waar is die tijd gebleven. Omdat ik dit best wel een dingetje vind wil ik dit afgelopen jaar voor mezelf op papier zetten. Want ja hoe is dat jaar nou verlopen en wat hebben we allemaal voor mooie momenten gehad of juist welke momenten vond ik best pittig.

Oke, dit is een gevoelig onderwerp maar ook echt een ode aan mijn beste vriendin Nancy. Want jeetje mensen afgelopen week is haar liefste moeder overleden, wat een gemis en veel te jong. Dit zorgt er ook voor dat mijn hoofd overuren maakt en zoals jullie weten helpt schrijven mij enorm.

Lieve mama's out there. Deze brief is voor jullie voor jullie allemaal. 

Want weet je lieve mama, jij verdiend het om even in de spotlight gezet te worden. Ik wil je gewoon even vertellen hoe enorm trots ik op je ben, hoe leuk je wel niet bent en dat je het geweldig doet!